66-400 Gorzów / Piłsudskiego 47
530433874
biuro@naturalniedlazdrowia.com.pl

Aktualności dietetyczne

Dietetyk Kamila Dulęba Dziębowska zaprasza do wizyt online oraz stacjonarnie do Gabinetu dietetycznego w Gorzowie oraz w Wągrowcu

brukselka naturalnie dla zdrowia

Brukselka

Brukselka – Brassica oleracea L. var. gemmifera (DC.) Zenker Wartość odżywcza    Brukselka zawiera najwięcej białka ze wszystkich warzyw kapustnych ( 100g surowego produktu dostarcza 4,7g białka) i półtora razy tyle węglowodanów ( cukrowców). Jest niskokaloryczna ( 100g brukselki zawiera tylko 37 kcal). Obfituje w potas (416mg/100g), wapń (57mg/100g). Wraz z białą kapustą, brukselka zawiera najwięcej wapnia ze wszystkich warzyw „ kapustnych”. Zawiera również magnez, cynk, błonnik oraz β- karoten. Potrawy na bazie brukselki powinny być przygotowywane z dodatkiem tłuszczu, ponieważ tylko wówczas β- karoten może przekształcić się w organizmie w witaminę A. Warzywo to zawiera również witaminy z grupy B oraz dużą dawkę witaminy C. Ze względu na to, że brukselka przed spożyciem powinna być ugotowana, ilość witaminy C w gotowej potrawie będzie niższa ( wysoka temperatura niszczy witaminę C). Jeść, czy nie jeść?    Brukselka w swoim składzie zawiera również związki, które z jednej strony są bardzo korzystne dla naszego organizmu, ponieważ wykazują pozytywne działanie w profilaktyce i terapii chorób nowotworowych ( m.in.: indole, sulforafan) ale z drugiej strony spożywanie tego warzywa w nadmiarze może prowadzić do powstania wola.    Podczas uszkodzenia warzywa i w trakcie jego gotowania powstają związki o właściwościach wolotwórczych. Brukselka ze względu na największą zawartość glukozynolanów spośród wszystkich warzyw kapustnych ( do 390mg/100g świeżego warzywa) nie jest polecana dla osób z chorobami tarczycy. Może być spożywana jedynie okazjonalnie w sezonie z produktami spożywczymi zawierającymi jod ( ryby, owoce morza).    Należy pamiętać, żeby gotować brukselkę w dużej ilości wody i przez pierwsze 10 minut bez przykrycia. Przed przygotowaniem brukselki do spożycia warto ją również zamrozić w celu obniżenia zawartości glukozynolanów. Opracowała Kamila Dulęba – Dziębowska, dietetyk Gorzów Wielkopolski

kiszona kapista ziola naturalnie dla zdrowia

Kapusta

Kapusta kiszona – Brassica L.    Kapusta znana od ponad sześciu tysięcy lat, jest przypuszczalnie najstarszym warzywem uprawianym przez ludzi. Stanowi pokarm który najskuteczniej przeciwdziała rozwojowi raka. W kulturze greckiej i rzymskiej warzywo to uważano za bardzo ważną roślinę o właściwościach prozdrowotnych.    Kapusta, brokuł, kalafior, brukselka, kalarepa, jarmuż należą do rodziny roślin krzyżowych. Szczególne działanie ochronne ( według badań) warzywa krzyżowe wykazują w profilaktyce nowotworów ( nowotwory piersi u kobiet, nowotwory pęcherza, raka płuc oraz rak przewodu pokarmowego), ponieważ zawierają związki o właściwościach fitochemicznych (izotiocyjaniany, sulforafan, indole, glukozynolany). Działanie ochronne zależy od częstotliwości spożywania tych warzyw.   Kiszona kapusta zawiera w swoim składzie bakterie kwasu mlekowego ( powstałe podczas procesu fermentacji w czasie jej kiszenia). Pozytywne bakterie wpływają na utrzymanie właściwej flory bakteryjnej jelit, zwiększają odporność organizmu, chronią przed przerostem niepożądanych bakterii i drożdżaków w jelitach.   Zarówno kapusta kiszona, jaki i świeża kapusta są doskonałym źródłem związków przeciwnowotworowych ( izotiocyjaniany). Kapusta obfituje w składniki mineralne, głównie potas, wapń a zawartość sodu jest wyższa w kapuście kiszonej niż w surowej kapuście białej. Kapusta kiszona jest znaczącym źródłem witaminy C w okresie jesienno – zimowym, a 100g warzywa dostarcza 16mg witaminy C. W 100g świeżej białej kapusty znajduje się 48mg witaminy C. Ponadto jest niskokaloryczna ( 100g kapusty kiszonej zawiera tylko 12 kcal, natomiast 100g świeżej białej kapusty dostarcza zaledwie 29 kcal). Spożywając kapustę dostarczamy znaczne ilości błonnika pokarmowego, który przyśpiesza pasaż pokarmu w przewodzie pokarmowym. Proces kiszenia kapusty    Kiszenie jest bardzo starą metodą utrwalania żywności. Podczas kiszenia cukry występujące w kapuście w określonych warunkach ulegają fermentacji w wyniku której powstaje głównie kwas mlekowy oraz związki odpowiedzialne za walory smakowe i dietetyczne gotowego produktu.    Oprócz baterii kwasu mlekowego w procesie kiszenia biorą udział także inne bakterie i drożdże wytwarzające alkohol. Kwas mlekowy powstający podczas fermentacji kapusty chroni ją przed gniciem, nie zapobiega jednak pleśnieniu na powierzchni surowca. W celu ochrony kapusty przed jej pleśnieniem, należy chronić warzywo przed dostępem tlenu oraz przechowywać w niskiej temperaturze ( w granicach 0°C). Sól dodana do kapusty przyśpiesza rozwój bakterii kwasu mlekowego oraz osłabia działanie bakterii które nie są pożądane. Opracowała Kamila Dulęba – Dziębowska, dietetyk Gorzów Wielkopolski

Dynia polowka przekrojona naturalnie dla zdrowia

Dynia zwyczajna

Dynia ( Cucurbita pepo)    Dynia zwyczajna to jednoroczna roślina, która posiada jadalne owoce i nasiona (pestki). W zależności od odmiany owoc ma różne zabarwienie skórki i miąższu oraz różną wielkość. Pochodzenie    Dynia, której ojczyzną jest Ameryka Środkowa i Południowa jest powszechnie spożywana w Europie i Azji. Wartość odżywcza    Warto spożywać dynię sezonowo – w okresie jesiennym oraz w postaci mrożonej i cieszyć się smakiem oraz walorami zdrowotnymi tego owocu przez cały rok.    Miąższ posiada zastosowania przy zaparciach i działa lekko moczopędnie. Obfituje w cenne składniki, takie jak: potas ( 300mg w 100g surowca), magnez, wapń ( 66mg w 100g surowca) i inne. Owoce dyni zawierają karotenoidy, witaminy: B1, E, C oraz cukry i błonnik.    Miąższ dyni jest niskokaloryczny ( w 100g znajduje się około 30 kilokalorii), natomiast wysuszone pestki dyni ze względu na koncentrację tłuszczu cechują się wyższą kalorycznością. Właściwości lecznicze    W lecznictwie ludowym świeże nasiona dyni znajdują zastosowanie jako środek przeciwko pasożytom jelitowym. Kukurbitacyny występujące tylko w świeżych (miękkich) pestkach dyni są szkodliwe dla pasożytów, nie wywierają natomiast wpływu na organizm człowieka, ponieważ trudno się wchłaniają.    Nasiona dyni obfitują w niezbędne nienasycone kwasy tłuszczowe, cynk, selen i inne mikroelementy oraz witaminy. Ze względy na dużą zawartość cynku, wysuszone pestki owocu oraz uzyskany z nich olej znajduje zastosowania w profilaktyce i w występowaniu stanu zapalnego gruczołu krokowego u mężczyzn. Opracowała Kamila Dulęba – Dziębowska, dietetyk Gorzów Wielkopolski

Jabłko naturalnie dla zdrowia scaled

Jabłko

Jabłko –  (Pomum)    Najcenniejszym składnikiem jabłek są pektyny i związki fenolowe – wymiatają wolne rodniki. Najbardziej znana jest kwercetyna i kampferol. Kwercetyna jabłek chroni naczynia krwionośne zapobiegając utlenianiu lipoprotein o niskiej gęstości (LDL) przez wolne rodniki. Cholesterol po utlenieniu staje się prekursorem do powstania patologicznych zmian w ścianie tętnic. Efekt przeciwutleniający wzmacnia obecna w jabłkach ( w największej ilości pod skórką) witamina C.    Jabłka są najczęściej spożywanym owocem w naszym kraju, dlatego są jednym z głównych źródeł witaminy C ( jedno 100 gramowe jabłko dostarcza prawie 10 mg witaminy C).    Obecne w owocu kwasy organiczne, głównie jabłkowy i cytrynowy pobudzają pracę przewodu pokarmowego.    Na szczególną uwagę zasługuje błonnik rozpuszczalny zawarty w jabłkach. Występuje on jako pektyny w miąższu, natomiast skórka jest doskonałym źródłem błonnika, który stanowi celuloza ( błonnik nierozpuszczalny). Pektyny jabłek sprzyjają rozwojowi pożytecznej flory bakteryjnej jelit.    Bardzo ważne jest, żeby surowiec do spożycia nie był obity i zepsuty, ponieważ stwarza to zagrożenie wniknięcia do organizmu patuliny – metabolitu pleśni. Jej duże stężenie w organizmie może wykazywać działanie mutagennie i teratogenne.      Jabłka obfitują również w fruktozę, która nadaje im słodki smak. W zależności od gatunku jabłka i stopnia jego dojrzałości różna jest w nim zawartość tego cukru owocowego. Opracowała Kamila Dulęba – Dziębowska, dietetyk Gorzów Wielkopolski

Pomidory

Pomidor

Pomidor ( Lycopersicum esculentum)    Pomidor pochodzi z Ameryki Południowej. Po odkryciu Ameryki Hiszpanie przywieźli roślinę do Europy. Początkowo pomidory były roślinami ozdobnymi i leczniczymi, a ich liście uważano za trujące. W XVIII wieku zaczęto je uprawiać jako warzywa. W Polsce pomidory pojawiły się w pierwszej połowie XIX wieku. Wartość odżywcza    Roślina ta jest bardzo cennym źródłem potasu (353 mg w 100g) , natomiast charakteryzuje się niskim poziomem sodu. Obfituje w karotenoidy, głównie beta – karoten (408mikrogramów) i likopen. Ponadto dostarcza sporej ilości witaminy C.    Produkty spożywcze zawierające przetworzone pomidory w skoncentrowanej ilości ( koncentrat pomidorowy, sosy na bazie pomidorów) charakteryzują się największą zawartością likopenu w porównaniu do świeżych pomidorów. Należy zwrócić uwagę, żeby surowiec – dojrzałe pomidory wykorzystywane do produkcji koncentratu lub sosu pomidorowego nie były spleśniałe. Pomidor należy do rodziny psiankowatych (Solanaceae). Jak wszystkie rośliny z tej rodziny zawiera w swoim składzie alkaloid, który może wywoływać reakcje alergiczne. Dodatek tłuszczu do potraw zawierających karotenoidy sprzyja ich wchłanianiu.   Badania kliniczne wykazały, że witamina E, selen i likopen odgrywają duże znaczenie w zapobieganiu rozwojowi nowotworu gruczołu krokowego. Opracowała Kamila Dulęba – Dziębowska, dietetyk Gorzów Wielkopolski

dietetyk Kamila Dulęba Dziębowska Naturalnie Dla Zdrowia Seminarium mNaukowe Razem dla Autyzmu

Diety w leczeniu dzieci z autyzmem

diety w leczeniu dzieci z autyzmem Seminarium Naukowe Razem dla Autyzmu odbyło się 10 maja 2014r. na WZ GSW Milenium. Celem seminarium jest popularyzacja wiedzy na temat autyzmu, diagnozy i terapii. W spotkaniu wzięli udział obok dietetyk Kamila Dulęba Dziębowska, studenci, pedagodzy, nauczyciele, terapeuci oraz rodzice dzieci z autyzmem. Dietetyk online Kamila Dulęba Dziębowska omówiła powszechnie stosowane diety dla chorych z autyzmem i ich znaczenie w leczeniu dzieci z autyzmem.

jajka Naturalnie Dla Zdrowia Kamila Dulęba Dziębowska

Jajo

Jajo – (ovum)    Pokarmem dla ludzi mogą być jaja większości gatunków ptaków. W Polsce najbardziej pospolite do spożycia są jaja kurze, w ograniczonej ilości jaja przepiórcze, kacze (stanowią duże ryzyko zakażenia salmonellą) i perlicze. Dostępne są  również jaja strusie. Wartość odżywcza jaj    Jajo zbudowane jest z wapiennej skorupki, białka oraz centralnie położonego żółtka. Pomiędzy skorupką i białkiem jaja znajduje się wolna przestrzeń powiększająca się wraz z upływem czasu, która jest jednym ze wskaźników świeżości.    Jajo zawiera komplet składników odżywczych niezbędnych do rozwoju zarodka. Brakuje w nim jedynie witaminy C. Zawartość w jaju szczególnie witamin rozpuszczalnych w tłuszczach ( A,D,E,K) oraz niektórych składników mineralnych, m.in.: jodu i magnezu uzależniona jest od pory roku oraz sposobu żywienia ptaków ( skład paszy, wolny wybieg).    Witaminy występujące w jaju są nierównomiernie rozłożone. Największa ich koncentracja znajduje się w żółtku, które obfituje w witaminy rozpuszczalne w tłuszczach: A,D,E,K oraz witaminy rozpuszczalne w wodzie: B1, B2, B6, B12, kwas nikotynowy, kwas pantotenowy, kwas foliowy, biotyna. W białku występują witaminy z grupy B.    Wśród składników mineralnych jajo obfituje w: sód, wapń, magnez, mangan, żelazo, cynk, fosfor, jod.    Jajo zawiera w swoim składzie pełnowartościowe proteiny – zestaw aminokwasów egzogennych, których organizm nie potrafi wytworzyć i dlatego muszą być dostarczane z pożywieniem w odpowiednich proporcjach. Z tego względu WHO (Światowa Organizacja Zdrowia) uznała jajko za wzorzec do pomiaru zawartości aminokwasów w innych produktach.    Białko (proteiny) jest niezbędne m.in. do procesów regeneracyjnych u organizmów dorosłych, do produkcji neuroprzekaźników, natomiast dzieci i młodzież potrzebują go do prawidłowego wzrostu i rozwoju.    Tłuszcz występujący głównie w żółtku jaja charakteryzuje się wysoką wartością odżywczą, którą zawdzięcza obecności kwasów tłuszczowych: linolowemu i linolenowemu oraz fosfolipidom. Wśród fosfolipidów żółtko jaja zawiera lecytynę (fosfatydylocholinę) w skład której wchodzi cholina. Lecytyna stanowi główny składnik błony lipidowej każdej komórki w organizmie, jest niezbędna do prawidłowego funkcjonowania układu nerwowego i mózgu. Lecytyna to naturalny emulgator – rozbija tłuszcz na mniejsze kuleczki, dlatego żółtko jaja jest lekkostrawne. Cholina regeneruje wątrobę.    Cholesterol występujący w żółtku ( jak wykazują liczne badania) nie wpływa na odkładanie się złogów w organizmie, przy czym ochronny wpływ wykazują fosfolipidy żółtka. Należy zaznaczyć, że organizm posiada zdolność produkcji cholesterolu, a proces ten zachodzi w wątrobie.    Jaja obfitują w luteinę, która chroni siatkówkę oka przed działaniem wolnych rodników, prowadzących do zwyrodnienia plamki żółtej i negatywnym wpływem promieni UVA i UVB na oko, poprzez dużą koncentrację między innymi luteiny w siatkówce.    Jaja przed jedzeniem powinny być umyte ze względu na ryzyko zakażenia salmonellą oraz poddane obróbce termicznej (gotowanie, pieczenie, smażenie), ponieważ surowe zawierają awidynę – substancję białkową, która wiąże biotynę (witamina H) i nie pozwala na jej wykorzystanie przez organizm. Przechowywanie i świeżość jaj    Jaja powinny być przechowywane w warunkach chłodniczych, ponieważ temperatura pokojowa sprzyja rozwojowi drobnoustrojów i niekorzystnie wpływa na jakość produktu.    Przed przechowywaniem jaj w lodówce nie wolno ich moczyć i wycierać ,ponieważ zostaje uszkodzona zewnętrzna powłoka, która stanowi barierę chroniącą przed wnikaniem drobnoustrojów do wnętrza. W temperaturze 0°C następuje zahamowanie tzw. drobnoustrojów mezofilnych. Jednak taka temperatura podczas długotrwałego przechowywania jaj sprzyja rozwojowi drobnoustrojów psychrofilnych i pleśni, które wnikają przez pory w skorupce, co pogarsza jakość: szybsze psucie się żółtka, zmiana zapachu i smaku, rozrzedzenie białka, zwiększenie komory powietrznej. Opracowała Kamila Dulęba – Dziębowska, dietetyk Gorzów Wielkopolski

Naturalnie Dla Zdrowia Cebula

Cebula i Czosnek w jadłospisie na odporność

Cebula – (Allium cepa L.)    Cebula i czosnek należą do roślin posiadających właściwości antyprzeziębieniowe, które powinny być stosowane szczególnie w czasie zimy zarówno przez dzieci, młodzież, osoby dorosłe i starsze (bez przeciwwskazań) jako dodatek do potraw lub w postaci syropów.    Czosnek to roślina cebulowa dwuletnia lub wieloletnia, pochodzi ze Środkowej  i Środkowo wschodniej Azji, gdzie obok Egiptu była początkowo uprawiana. „ Przybyła” do basenu Morza Śródziemnego, powszechnie stosowana w Egipcie, wśród Hebrajczyków, Asyryjczyków, Kartagińczyków i Arabów.    Egipcjanie cenili czosnek ze względu na źródło siły i wytrzymałości. Roślina była stosowana  do leczenia infekcji, dolegliwości oddechowych, trawiennych oraz w przypadku braku energii przez starożytne cywilizacje.   W Europie czosnek stosowano przeciw szkorbutowi i astmie, natomiast w 1858 roku Louis Pasteur stwierdził, że roślina posiada silne właściwości przeciwbakteryjne.   Cebula i Czosnek w jadłospisie na odporność   Podczas przechowywania czosnku w niskiej temperaturze we wnętrzu gromadzi się allina – jego główny składnik.    Czosnek po zmiażdżeniu charakteryzuje się silnym piekącym smakiem i zapachem, ponieważ uwalniają się z jego wnętrza substancje lotne zwane tiosiaczanami w połączeniu z allycyną (powstaje z alliny).  Allycyna posiada silne działanie przeciwbakteryjne, przeciwwirusowe, przeciwgrzybicze jednak jest bardzo nietrwała i szybko przechodzi w inną substancję – ajoen oraz siarczyn dwuallylowy (działają przeciwnowotworowo). Ajoen występujący w czosnku jest naturalnym środkiem zapobiegającym tworzeniu się skrzepów krwi.   Ponadto czosnek działa przeciw pasożytom, jest naturalnym antybiotykiem, wykorzystywany w leczeniu przeziębień, wysokiej gorączki, astmy, wpływa korzystnie na profil lipidowy – obniża poziom cholesterolu LDL (jak wykazują liczne badania).    W Polsce cebula była uprawiana przez Benedyktynów i Cystersów już w XII wieku. Podobnie jak czosnek, cebula również pochodzi z Azji. Roślina ta była stosowana jako naturalne lekarstwo w licznych dolegliwościach – naturalny antybiotyk, stosowana do leczenia przeziębień i biegunek. Dietetyk online Kamila Dulęba Dziębowska zachęca do stosowania cebuli i czosnku w codziennym jadłospisie! Opracowała Kamila Dulęba – Dziębowska, dietetyk Gorzów Wielkopolski Czosnek – (Allium L.)

Orzechy Laskowe Naturalnie Dla Zdrowia

Orzechy w jadłospisie

Orzechy powinny znaleźć się w codziennym jadłospisie każdej osoby szczególnie w czasie jesiennych i zimowych dni, kiedy po zbiorach są świeżo przechowywane.    W Polsce konsumujemy najczęściej orzechy laskowe, włoskie oraz sprowadzane migdały, orzechy ziemne, orzech kokosowy i pistacje. W jaki sposób przedłużamy trwałość orzechów?    Po zbiorze najlepiej jest orzechy przechowywać w przewiewnym miejscu. W tradycji ludowej orzechy przechowywane były na strychu, a następnie suszone rozłożone na piecu.   Obecnie łatwym sposobem zabezpieczenia orzechów przed wilgocią i rozwojem pleśni jest ich suszenie w suszarkach, a następnie przechowywanie w przewiewnym miejscu. Wartość odżywcza    Orzechy są doskonałym źródłem białka oraz tłuszczów. W ich skład wchodzą nienasycone kwasy tłuszczowe. W 100 orzechów znajduje się od 48g (pistacje) do 63g (orzech kokosowy) tłuszczu. Ponadto są doskonałym źródłem błonnika.    Orzechy laskowe w porównaniu z pozostałymi zawierają najwięcej witaminy E (39 mg w 100g), natomiast brazylijskie są doskonałym źródłem selenu. Zarówno witamina E, jak i selen są niezbędne dla naszego organizmu w codziennej walce z wolnymi rodnikami. Ponadto zawierają witaminy z grupy B (tiaminę i niacynę). Migdały i orzeszki ziemne zawierają bor, który wchodzi w skład prawidłowo zmineralizowanej kości.     Stosuj orzechy w jadłospisie gdyż są doskonałym źródłem magnezu, zawierają też sporo wapnia. Pobudzają prace mózgu, wpływają korzystnie w profilaktyce chorób sercowo – naczyniowych. Mogą wywołać alergię pokarmową u dzieci i osób wrażliwych, dlatego powinny być wprowadzane stopniowo do jadłospisu.                                                           Opracowała dietetyk online Kamila Dulęba – Dziębowska

Prosimy o nie kopiowanie treści.

Call Now Button